back on track, Hardenberg-Ommen, Etappe 9
Blijf op de hoogte en volg Monique
24 Juni 2015 | Nederland, Leiden
Mooi weer voorspeld voor vandaag. Lekker vrij genomen voor een mooie wandeling. Na de Drentse hunebedden ben ik in Overijssel aangekomen. Ik ga op weg naar de Sallandse heuvelrug. Dit is een tussen-etappe en de route leidt mij via de boswachterij Hardenberg, langs de rivier de Vecht naar Ommen. Het stadje waar we vroeger zo leuk op vakantie waren en de omgeving dus waarin we zoveel hebben gefietst. Ik ga ongetwijfeld dingen herkennen.
Vroeg op pad, dat wel. Want de keuze is - omdat ik toch van t vroege opstaan ben - gevallen op vóór de spits Utrecht voorbij rijden. Dus alsof t een werkdag is vandaag, om tien over 6 op pad. Blijkt t goddorie toch al druk te zijn op de weg. Er werken dus echt wel mensen in dit land :-) maar ik kan wel goed doorrijden. Iets over 8 in Ommen. Bij het station, makkelijk parkeren en - daar is ie weer "timing is everything"- 5 minuutjes later in de arriva trein naar Hardenberg.
De "aanlooproute" van het station naar het beginpunt van de route is ongeveer een kilometer. Die kilometer leek na de vorige etappe die in Hardenberg op de markt eindigde , eindeloos, maar vandaag aan t begin van de dag een peulenschil. Ik wandel door een winkelstraat waar natuurlijk nog niets open is. Tis half 9 en nog een beetje fris. De trui dus nog aan. Volgens de routebeschrijving loop ik snel de bebouwde kom uit. Grappig, want bij ons ziet een bebouwde kom er toch heel anders uit. Ik loop tussen links een enorm weiland met koeien en rechts wel wat huizen maar met een dusdanig grote tuin dat je ze bijna niet ziet. Maar ok... bebouwde kom..... t zal.... :-)
Ongeveer de hele route volg ik de loop van de Vecht. Ik zie de rivier niet voortdurend liggen maar t landschap is wel beinvloed door de rivier. Net na Hardenberg loop ik door weilanden met rustig herkauwende koeien, langs een kunstmatig aangelegde wildwaterkano-riviertje (dat kan dus ook gewoon in Nederland) en door de Rheezermaten, een prachtig stuk bos ontstaan uit oude Vechtarmen. (ik leer ook nog wat onderweg uit de routebeschrijven, leuk :-) ). Tot aan het dorp Rheeze (dat echt zo van een ansichtkaart is geplukt en ongeveer 8 boerderijen max behelst) is de route verhard. Loopt heerlijk. Na Rheeze verdwijn ik langzaam in t bos. Gelukkig heeft t de afgelopen dagen geregend en behalve dat het heerlijk naar bos ruikt door deze nattigheid, zijn de meeste paden daardoor goed begaanbaar. Helaas heeft de zon - die inmiddels trouwens heel fijn is gaan schijnen - goed haar werk gedaan. Op sommige plekken zijn de zandpaden als weer lastig begaanbaar, dwz ik zak er in weg en wordt me weer pijnlijk bewust van het feit dat ik toch echt weer eens wat moet gaan afvallen ;-(
Opletten hoeft niet heel erg. Deze etappe gaat voornamelijk rechtdoor tot ik bij t waarschijnlijk zeer pittoreske Junne (ik heb geen dorp gezien dus waarom er een plaatsnaambord stond, geen idee....) de Vecht bereik. Daar eet ik een boterhammetje en leer bij de stuw iets over vistrappen. Heel bijzonder... althans voor mij. Misschien is t algemeen bekend maar in dit deel van de Vecht is het hoogteverschil ongeveer anderhalve meter. Vissen willen stroomopwaarts hun eitjes leggen, maar kunnen het hoogteverschil niet overbruggen (want ze kunnen niet vliegen). Maar door buiten de stuw om het water in verschillende treden te laten stijgen kan dat wel. Elke vis (tenzij ze een beetje krakkemikkig in elkaar zitten) kan een hoogteverschil van zo"n 15 cm overbruggen. Die anderhalve meter overbruggen ze dus in zo'n 10 etappes. In de ruimte tussen de treden is de stroomsnelheid lager en kunnen de vissen een beetje uitrusten van t springen. Met een beetje geduld dus, kunnen ze toch stroomopwaarts verder zwemmen en aan de voortplanting werken. Hoe die vissen dan weten dat ze de trap moeten nemen en niet rechtsomkeert maken, staat er dan weer niet bij :-) maar voor wie t wil weten... ik zeg: "google".
Via t landgoed Junne waar ik volgens de routebeschrijving een "kniebocht???" moet maken kom ik op bladzijde 4 van mijn routebeschrijving. Ik citeer regel 1: "het pad volgen tot een zandverstuiving" .... en ik schiet per direct in de stress..... Zand, shit nee he..... alsjeblieft laat ik niet die vlakte over moeten...... Inmiddels ben ik 17 km onderweg. Ik zie me al weer door dat zand ploeteren.
Gelukkig is regel 2: neem het bospad naar rechts bij de zandverstuiving :-). Dat is overigens ook zand, maar al heel snel voegt zich een verhard fietspad naast dit bospad. Heerlijk!!!
In t laatste stukje bos wordt het al wat glooiend. Merk dat ik in de buurt ga komen van de Sallandse heuvelrug, waar ik de volgende etappe wat hobbeltjes moet gaan nemen. Het laatste stuk wat saai langs de spoorlijn naar de brug over de Vecht in Ommen. Die brug zijn we met paps en mams ontelbare malen over gefietst. Ik steek de rivier niet over naar het centrum van t dorp, maar ga richting Station. Dat is overigens meteen t eerste stuk van de volgende etappe die vanuit Ommen naar Hellendoorn gaat. Mooi, de 1e 600 meter van die route kan ik overslaan :-)
Na 22,2 kilometer weer bij de auto. Effe pootjes laten uitwaaien, colaatje drinken en meteen maar ff wat foto's op FB en dan lekker met de radio aan weer richting Leiden. Inmiddels ben ik lekker op weg met het noordelijke deel van t Pieterpad; 172 afgelegde kilometers!!! De komende etappe ook nog 20+ km. Daarna volgen er 3 kortere en ben ik op de helft...........
-
24 Juni 2015 - 20:36
Brenda:
Klinkt goed hoor Mo. Bijna halverwege. Gaat best hard moet ik zeggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley