Cham in my son en hoi an
Blijf op de hoogte en volg Monique
22 Februari 2017 | Vietnam, Ninh Bình
En weer liggen we in een bus. Prima manier en ook nog eens heel goed te betalen om van a naar b te komen. Redelijk uitgeteld ben ik wel.. een week onderweg; vroeg op, veel zien en doen en laat slapen.. een ritje van 10 uur liggend klinkt als muziek in mijn oren. Wifi aan boord. Dus ook nog een beetje “klooien” op de telefoon… heerlijk.
Mijn vorige verslag eindigde met “morgen naar my son”. Een oud tempelcomplex van de oorspronkelijke vietnambewoners. We gaan heen met de bus en krijgen rondleiding. Onze tourguide grappig kereltje. Op bijna militaristische wijze legt ie in de bus uit hoe en wat. Niet 1x, maar keer of drie. Hij drukt ons op t hart bij zijn team te blijven want - zo zegt ie - hij herkent ons niet. You look all similar :-). Humor dus...
Tis weer super weer. Mooie rondleiding en veel gehoord weer. Samen met de reisboekjes komen we er wel uit wat we zien want t vietnamees/engels is niet altijd even goed te verstaan. Deel van t complex is weggevaagd in de vietnam oorlog. Zonde. Op sommige plekken dus wat fantasie nodig.
De terugweg gaat per boot. Althans dat is de bedoeling. Na 100 meter varen begeeft de motor t. We drijven beetje stuurloos rond. Maar alles komt in dit land goed. We worden op sleeptouw genomen naar hoi an waar we als afsluiting een noodelsoepje krijgen, cau lau of zo… de lokale specialiteit. Beetje weinig dus we eten nog een beetje erbij en kunnen mooi weer een middag aan de wandel. En flink aan de wandel want we moeten ook naar ons hotel lopen en dat ligt ruim 2 km buiten de stad. Bij t hotel de voeten in t ijskoude zwembad. T is geen zwemwater… brrrr maar mijn voeten vinden t heel fijn.
We eten s avonds vlak bij t hotel. Heel klein restaurantje… bijna bij mensen thuis. Alsof we in de huiskamer zitten. Ze maken voor ons superlekker eten klaar. Smullen, alles is hier zo lekker en zo gezond. Ik heb voor de komende 3 maanden genoeg groente gehad en de fried rice en springrolls mmmmmm.
Na een goeie nacht weer bijtijds op. Spullen mee want we hebbn privechauffeur naar hue….
Mijn vorige verslag eindigde met “morgen naar my son”. Een oud tempelcomplex van de oorspronkelijke vietnambewoners. We gaan heen met de bus en krijgen rondleiding. Onze tourguide grappig kereltje. Op bijna militaristische wijze legt ie in de bus uit hoe en wat. Niet 1x, maar keer of drie. Hij drukt ons op t hart bij zijn team te blijven want - zo zegt ie - hij herkent ons niet. You look all similar :-). Humor dus...
Tis weer super weer. Mooie rondleiding en veel gehoord weer. Samen met de reisboekjes komen we er wel uit wat we zien want t vietnamees/engels is niet altijd even goed te verstaan. Deel van t complex is weggevaagd in de vietnam oorlog. Zonde. Op sommige plekken dus wat fantasie nodig.
De terugweg gaat per boot. Althans dat is de bedoeling. Na 100 meter varen begeeft de motor t. We drijven beetje stuurloos rond. Maar alles komt in dit land goed. We worden op sleeptouw genomen naar hoi an waar we als afsluiting een noodelsoepje krijgen, cau lau of zo… de lokale specialiteit. Beetje weinig dus we eten nog een beetje erbij en kunnen mooi weer een middag aan de wandel. En flink aan de wandel want we moeten ook naar ons hotel lopen en dat ligt ruim 2 km buiten de stad. Bij t hotel de voeten in t ijskoude zwembad. T is geen zwemwater… brrrr maar mijn voeten vinden t heel fijn.
We eten s avonds vlak bij t hotel. Heel klein restaurantje… bijna bij mensen thuis. Alsof we in de huiskamer zitten. Ze maken voor ons superlekker eten klaar. Smullen, alles is hier zo lekker en zo gezond. Ik heb voor de komende 3 maanden genoeg groente gehad en de fried rice en springrolls mmmmmm.
Na een goeie nacht weer bijtijds op. Spullen mee want we hebbn privechauffeur naar hue….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
